Zatrudnienie terminowe

ZATRUDNIANIE I ZWALNIANIE

Pracownik był zatrudniony u nas od 1 lipca 2008 r. do 31 grudnia 2015 r. Teraz ponownie chcemy go przyjąć na etat na to samo stanowisko, co poprzednio. Czy możemy zawrzeć umowę o pracę na czas określony?

ODPOWIEDŹ

Tak, zawierana w 2020 r. umowa o pracę może mieć charakter terminowy, ponieważ wcześniejszy stosunek pracy między tymi samymi stronami, istniejący przez czas określony, zakończył się przed 22 lutego 2016 r.

UZASADNIENIE

Ograniczenie zatrudnienia terminowego jest uregulowane w art. 251 Kodeksu pracy (dalej: k.p.). Przewiduje on, że okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między pracodawcą i pracownikiem (te same strony stosunku pracy), nie może przekraczać 33 miesięcy, natomiast łączna liczba tych umów nie może przekraczać 3 (tzw. limit 3/33). Niestosowanie tych reguł jest dopuszczalne wyłącznie w przypadkach enumeratywnie wymienionych w art. 251 § 4 k.p., tzn. jeśli umowa o pracę służy zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest zawierana:

  • na zastępstwo pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy, 
  • na pracę o charakterze dorywczym lub sezonowym, 
  • w celu wykonywania pracy przez okres kadencji, 
  • w przypadku, gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie. 

Naruszenie limitu 3/33 powoduje powstanie zatrudnienia na czas nieokreślony od dnia następującego po dniu, w którym upłynęły 33 miesiące zatrudnienia terminowego lub od dnia zawarcia czwartej umowy o pracę na czas określony (art. 251 § 3 k.p.). 

Ważne

Limit 3/33 nie dotyczy umów przedłużanych do dnia porodu oraz nie uwzględnia umów na okres próbny (art. 251 § 41 k.p. oraz wyrok Sądu Najwyższego z 7 lutego 2001 r., sygn. akt I PKN 229/00, OSNAPiUS 2001/13/8). 


Przedstawione zasady obowiązują od 22 lutego 2016 r., czyli od dnia wejścia w życie ustawy z 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (dalej: ustawa zmieniająca). Mają być stosowane wobec umów zawieranych po 21 lutego 2016 r. (stanowisko Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej z 7 października 2015 r. w sprawie liczenia umów terminowych po nowelizacji Kodeksu pracy, Rzeczpospolita z 15 października 2015 r.). Wobec umów na czas określony obowiązujących w dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej należało stosować przepisy przejściowe zamieszczone w art. 13–15 tego aktu prawnego. Wynika zatem z tego, że Czytelnik może w 2020 r. nawiązać terminową umowę o pracę z tym samym pracownikiem, na to samo stanowisko, pomijając zatrudnienie przypadające przed 22 lutego 2016 r. Dopiero od tej umowy ma obowiązek przestrzegać limitu 3/33.

 

Podstawa prawna: art. 251 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jednolity: Dz.U. z 2019 r. poz. 1040 z późn.zm.); art. 13–15 ustawy z 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r. poz. 1220).
 

Przypisy