ODPOWIEDŹ
W przypadku konieczności złożenia wypowiedzeń zmieniających, zajdzie konieczność stosowania procedury zwolnień grupowych, o których mowa w ustawie z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 1 ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, przepisy ustawy stosuje się w razie konieczności rozwiązania przez pracodawcę zatrudniającego co najmniej 20 pracowników stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, w drodze wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę, a także na mocy porozumienia stron, jeżeli w okresie nieprzekraczającym 30 dni zwolnienie obejmuje co najmniej:
10 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia mniej niż 100 pracowników,
10% pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 100, jednakże mniej niż 300 pracowników,
30 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 300 lub więcej pracowników, a liczby odnoszące się do pracowników, o których mowa powyżej, obejmują pracowników, z którymi następuje rozwiązanie stosunków pracy z inicjatywy pracodawcy na mocy porozumienia stron, jeżeli dotyczy to co najmniej 5 pracowników.
Stosowanie procedury zwolnień grupowych w przypadku wypowiedzeń zmieniających rodzi spore wątpliwości.
Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 17 maja 2007 r. (sygn. akt III BP 5/07), przepisy ustawy o zwolnieniach grupowych należy stosować również w przypadku wypowiedzeń zmieniających. W uzasadnieniu Sąd Najwyższy powołał się na art. 42 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, zgodnie z którym przepisy o wypowiadaniu umów o pracę należy stosować odpowiednio do wypowiedzeń zmieniających oraz na art. 1 ust. 1 lit. b) dyrektywy nr 98/59/WE z 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych. Zgodnie z tym przepisem do zwolnień grupowych zalicza się również „inne formy wygaśnięcia umowy o pracę, które następują z inicjatywy pracodawcy”.
W wyroku z 30 września 2011 r. (sygn. akt III PK 14/11) Sąd Najwyższy częściowo zweryfikował swój wcześniejszy pogląd i uznał, że konieczność przeprowadzenia procedury zwolnień grupowych wystąpi jedynie wtedy, gdy celem pracodawcy będzie zwolnienie pracownika. Procedura byłaby natomiast wyłączona wówczas, gdy pracodawca chce jedynie dostosować warunki zatrudnienia pracowników do nowych regulacji wewnątrzzakładowych jak w przypadku zamiaru usunięcia zapisów regulaminowych o prawie do nagród jubileuszowych.
Sprawa wątpliwości interpretacyjnych dotyczących stosowania procedury zwolnień grupowych przy wypowiedzeniach zmieniających, znalazła swój finał w Trybunale Sprawiedliwości Unii Europejskiej sygn. C–149/16. Ostatecznie Trybunał uznał potencjalną odmowę przyjęcia warunków z wypowiedzenia zmieniającego za „zwolnienie” w rozumieniu ustawy o „zwolnieniach grupowych” są rozwiało wątpliwości czy procedurę zwolnień we wskazanym przykładzie stosować, czy też nie.
Bartosz Drozdowicz
Radca prawny
Podstawa prawna: art. 42 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 917 z późn.zm.); art.1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (tekst jednolity: Dz.U. z 2016 r. poz. 1474 z późn.zm.).
