Odpowiedź
Od świadczeń finansowanych z ZFŚS przeznaczonych na cele socjalne nie należy opłacać składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, bez względu na wysokość udzielonych świadczeń. Dofinansowanie do wypoczynku byłego pracownika będzie także zwolnione z podatku dochodowego do wysokości rocznego limitu, który wynosi 3000 zł. Przekroczenie limitu wiąże się z opodatkowaniem 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym naliczanym od kwoty przekroczenia limitu.
Uzasadnienie
Zgodnie z ustawą o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych działalność socjalna, to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.
Osobami uprawnionymi do korzystania z Funduszu są pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści - byli pracownicy i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu.
Zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo art. 30 ust. 6 ustawy z 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2019 r. poz. 263). Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów. Należy podkreślić, że przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu. Zatem, z ZFŚS mogą korzystać byli pracownicy na zasadach ujętych w regulaminie stworzonym przez pracodawcę. Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku są świadczenia otrzymywane przez emerytów lub rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 3000 zł.
Jednakże, od przekroczenia powyższego limitu należy pobrać zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 10% należności.
Przykład
Emeryt w 2019 r. pojechał na wycieczkę poza granice kraju. Pracodawca sfinansował wycieczkę w kwocie 3000 zł. W grudniu emeryt otrzyma bony zakupowe z okazji świąt w kwocie 1000 zł.
W sumie były pracownik otrzyma 4000 zł. Wobec powyższego pracodawca musi pobrać 10% zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 100 zł [tj. 4000 zł – 3000 zł =1000 zł x10% = 100 zł] i odprowadzić do urzędu skarbowego do 20. miesiąca następującego po miesiącu, w którym go pobrano.
Podkreślić trzeba, że zwolnienia podatkowe często pokrywają się pozycjami wyłączeń z oskładkowania. Tak jest, w przypadku świadczeń finansowanych z ZFŚS.
W pełni zwolnione z oskładkowania są świadczenia finansowane ze środków przeznaczonych na cele socjalne w ramach zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Niemniej, w przypadku składek ZUS kwoty te nie są limitowane.
Należy podkreślić, że aby przychód podlegał składkom, musi pochodzić ze źródła stanowiącego tytuł do ubezpieczeń społecznych. Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych zawiera zamknięty katalog tytułów do ubezpieczeń, w którym to nie są wymienieni emeryci otrzymujących wsparcie socjalne od byłego pracodawcy. Zatem, pomoc z ZFŚS dla byłych pracowników nie podlega składkom na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy ani Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
Podstawa prawna: art. 2 pkt 5, art. 8 ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2019 r. poz. 1352); art. 6 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity: Dz.U. z 2019 r. poz. 1590); § 2 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jednolity: Dz.U. z 2017 r. poz. 1949); art. 21 ust. 1 pkt 38, art. 30 ust. 1 pkt 4, art. 42 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz.U. z 2019 r. poz.1387).
