Obsługa pracownika 50+ w dziale kadrowo-płacowym – obowiązki pracodawcy i dobre praktyki

Materiały partnera

Zatrudnienie pracownika po 50. roku życia wiąże się z konkretnymi obowiązkami dla działu kadr i płac. Niektóre z nich wynikają wprost z Kodeksu pracy, inne to element dobrych praktyk. Czy wiesz, jakie przywileje przysługują starszym pracownikom i jak uniknąć pułapek prawnych? Sprawdź, co musisz wiedzieć.

Obowiązki pracodawcy wobec pracownika 50+

Kluczowym zagadnieniem, o którym musi pamiętać każdy dział kadr, jest ochrona przedemerytalna. Zgodnie z art. 39 Kodeksu pracy, pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku. To fundamentalne obowiązki pracodawcy wobec pracownika 50+, które mają na celu zapewnienie stabilności zatrudnienia w krytycznym okresie przed zakończeniem aktywności zawodowej. Ochrona ta dotyczy zarówno umów na czas nieokreślony, jak i określony. Co ważne, ochrona przedemerytalna pracownika obejmuje nie tylko zakaz zwolnienia, ale również zakaz zmiany na jego niekorzyść dotychczasowych warunków pracy lub płacy. Oczywiście istnieją wyjątki od tej reguły, np. w przypadku uzyskania przez pracownika prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy lub w sytuacji ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy.

Wymiar urlopu i dodatkowe dni wolne

Wokół uprawnień urlopowych pracowników dojrzałych narosło wiele mitów. Warto więc podkreślić, że wymiar urlopu pracownika 50+ nie jest automatycznie wyższy ze względu na sam wiek. Zależy on, tak jak w przypadku wszystkich pracowników, od ogólnego stażu pracy. Zgodnie z Kodeksem pracy, pracownikowi przysługuje 20 dni urlopu, jeśli jest zatrudniony krócej niż 10 lat, oraz 26 dni urlopu, jeśli jego staż pracy wynosi co najmniej 10 lat. Większość osób po 50. roku życia ma już wypracowany wymagany staż, dlatego korzysta z wyższego wymiaru urlopu. Istnieją jednak pewne szczególne uprawnienia. W przypadku wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę, pracownikowi przysługuje zwolnienie na poszukiwanie pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Jego wymiar to 2 dni robocze w okresie dwutygodniowego i jednomiesięcznego wypowiedzenia lub 3 dni robocze w okresie trzymiesięcznego wypowiedzenia. Ponadto pracownicy 50+ mogą korzystać z innych zwolnień od pracy, takich jak:

  • zwolnienie z powodu siły wyższej, w pilnych sprawach rodzinnych, w wymiarze 2 dni albo 16 godzin rocznie,
  • urlop opiekuńczy, bezpłatny, w wymiarze 5 dni w roku kalendarzowym w celu zapewnienia osobistej opieki członkowi rodziny,
  • zwolnienie na badania lekarskie, jeśli są to badania okresowe lub kontrolne, na które kieruje pracodawca.

 

Należy pamiętać, że obsługa kadrowa tych uprawnień wymaga precyzji i znajomości aktualnych przepisów.

Czas pracy i nadgodziny pracownika 50+

Regulacje dotyczące czasu pracy osób w wieku 50+ co do zasady nie różnią się od ogólnych norm zawartych w Kodeksie pracy. Standardowy czas pracy pracownika 50+ to 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w pięciodniowym tygodniu pracy. Kluczowa zmiana pojawia się jednak w kontekście pracowników z orzeczeniem o niepełnosprawności, co statystycznie częściej dotyczy osób starszych. Pracownik legitymujący się orzeczeniem o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności nie może być zatrudniany w porze nocnej i w godzinach nadliczbowych. Jest to zakaz bezwzględny, od którego pracodawca nie może uzyskać zgody pracownika (wyjątkiem jest praca przy pilnowaniu oraz sytuacja, gdy lekarz medycyny pracy wyrazi na to zgodę). Dział kadr i płac musi bezwzględnie monitorować tę kwestię, aby uniknąć naruszenia przepisów. Warto też pamiętać, że praca w godzinach nadliczbowych a wiek pracownika to także kontekst opieki nad dzieckiem – pracownika opiekującego się dzieckiem do lat 8 nie wolno bez jego zgody zatrudniać w nadgodzinach, w porze nocnej czy delegować poza stałe miejsce pracy.

Pracownicze Plany Kapitałowe (PPK) a wiek

Obsługa Pracowniczych Planów Kapitałowych to jedno z ważniejszych zadań działów kadrowo-płacowych, a wiek pracownika ma tu kluczowe znaczenie. Zasady przystępowania do PPK różnią się w zależności od grupy wiekowej. Pracownicy, którzy ukończyli 18 lat, ale nie ukończyli 55. roku życia, są zapisywani do programu automatycznie. Inaczej wygląda sytuacja w przypadku starszych pracowników. Pracownik 50+ a PPK to relacja, która wymaga aktywnego działania z jego strony. Osoby w wieku od 55 do 70 lat nie są objęte autozapisem. Mogą one przystąpić do PPK wyłącznie na swój wniosek. Dział kadr ma obowiązek poinformować tych pracowników o takiej możliwości i przyjąć od nich stosowny wniosek o zawarcie umowy o prowadzenie PPK. Z kolei pracownicy, którzy ukończyli 70. rok życia, nie mogą już przystąpić do programu. Prawidłowe zarządzanie tym procesem, w tym terminowe odprowadzanie składek za osoby, które zdecydowały się na dobrowolne oszczędzanie, jest kluczowe dla uniknięcia błędów i ewentualnych roszczeń ze strony pracownika.

Dobre praktyki w zarządzaniu pracownikami 50+

Poza ścisłymi obowiązkami prawnymi, nowoczesne działy HR wdrażają szereg dobrych praktyk, które pozwalają w pełni wykorzystać potencjał dojrzałych pracowników. Zarządzanie pracownikami 50+ to nie tylko administrowanie ich uprawnieniami, ale przede wszystkim tworzenie inkluzywnego środowiska pracy. Pracownicy z pokolenia "silver generation" to ogromny kapitał dla firmy – lojalność, bogate doświadczenie zawodowe i życiowe, a także wysoka etyka pracy. Warto inwestować w programy mentoringowe, w których starsi pracownicy dzielą się wiedzą z młodszymi kolegami (tzw. mentoring tradycyjny) lub odwrotnie (mentoring odwrócony, np. w zakresie nowych technologii). Warto również promować dostęp do rzetelnych informacji na temat zdrowia i aktywnego stylu życia, wskazując na zaufane źródła, takie jak specjalistyczne portale, np. Seniore.pl, gdzie można znaleźć poradniki dla seniorów i ich rodzin. Kluczowe jest także dbanie o pracownika w starszym wieku poprzez:

  • oferowanie elastycznych form zatrudnienia, np. części etatu lub elastycznych godzin pracy, co pozwala na lepsze godzenie życia zawodowego z prywatnym,
  • inwestowanie w upskilling i reskilling, czyli szkolenia podnoszące i zmieniające kwalifikacje, aby pracownicy czuli się pewnie w dynamicznie zmieniającym się otoczeniu,
  • promowanie well-beingu i profilaktyki zdrowotnej, np. poprzez pakiety medyczne z rozszerzonym zakresem badań czy organizację dni zdrowia w firmie.

 

Takie działania budują wizerunek pracodawcy z wyboru i przyczyniają się do tworzenia zmotywowanego, międzypokoleniowego zespołu.

FAQ

Czy pracownikowi po 50-tce przysługuje dłuższy urlop?

Nie, wymiar urlopu zależy od stażu pracy, a nie od wieku. Pracownikowi z co najmniej 10-letnim stażem pracy przysługuje 26 dni urlopu, co dotyczy większości osób 50+.

Kiedy zaczyna się okres ochronny przed emeryturą?

Okres ochronny rozpoczyna się na 4 lata przed osiągnięciem przez pracownika wieku emerytalnego. W tym czasie pracodawca co do zasady nie może wypowiedzieć mu umowy o pracę.

Czy pracodawca może zmusić pracownika 50+ do pracy w nadgodzinach?

Co do zasady tak, chyba że pracownik posiada orzeczenie o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności – wtedy praca w nadgodzinach jest bezwzględnie zakazana.

Czy pracownik w wieku 58 lat jest automatycznie zapisywany do PPK?

Nie. Pracownicy w wieku od 55 do 70 lat nie są zapisywani do Pracowniczych Planów Kapitałowych automatycznie. Mogą do nich przystąpić dobrowolnie, składając pracodawcy odpowiedni wniosek.

Przypisy