Odpowiedź
Roszczenie o wypłatę odprawy emerytalnej powstaje z chwilą rozwiązania umowy o pracę. Pracodawca nie jest więc związany decyzją ZUS przyznającą świadczenie emerytalne. Taka decyzja może być wydana nawet już po wypłacie odprawy emerytalnej.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 921 § 1 Kodeksu pracy odprawa emerytalna (takie same zasady obowiązują w przypadku odpraw rentowych) to należne pracownikowi jednorazowe świadczenie, które jest wypłacane gdy ustanie jego stosunku pracy, co musi nastąpić w związku z przejściem na emeryturę (albo rentę).
Pracownik ma prawo do tej odprawy jeśli spełni łącznie dwa warunki: po pierwsze w momencie ustania stosunku pracy spełnia wymagania uprawniające go do emerytury (albo renty z tytułu niezdolności do pracy), a po drugie miedzy ustaniem zatrudnienia a nabyciem uprawnień emerytalnych istnieje związek czasowy i przyczynowy.
WAŻNE: Pracownik nabywa prawo do odprawy emerytalnej tylko raz w trakcie swojej kariery zawodowej.
Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 9 kwietnia 1998 r. (sygn. akt I PKN 508/97) roszczenie o zapłatę odprawy emerytalnej jest wymagalne od dnia rozwiązania stosunku pracy, także wtedy, gdy orzeczenie przyznające emeryturę zostało wydane później.
Dla pracodawcy oznacza to, że nie jest on związany terminem wydania takiej decyzji przez odpowiedni organ emerytalny. Od dnia rozwiązania stosunku pracy pracownik, który spełnia warunki do nabycia prawa do emerytury może domagać się wypłaty odprawy, a w razie odmowy uregulowania tego świadczenia wolno mu dochodzić swoich praw przed sądem oraz domagać się odpowiednich odsetek za opóźnienie w płatnościach.
WAŻNE: Odprawa emerytalna przysługuje co do zasady w wysokości 1-miesięcznego wynagrodzenia za pracę obliczonego jak ekwiwalent urlopowy. Pracodawca w wewnętrznych przepisach płacowych może jednak podnieść jej wysokość.
Podstawa prawna: art. 921 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 917 z późn.zm.).
